| |
ενώ νιώθεις τη ζωή να σε ρουφά σα μαύρη τρύπα,
άγνωστο για πού,
ενώ νιώθεις πως όλα υπάρχουν εναντίον σου,
πως ξόδεψες και την τελευταία ευκαιρία σου,
πως όλη η ενέργεια σου έσβησε όπως σβήνει
ένα αδέσποτο σκυλί στους δρόμους των μεγαλουπόλεων,
ανάμεσα στο μποτιλιάρισμα, τα φανάρια και τις φωνές
των κοριτσιών στα πεζοδρόμια,
ενώ νιώθεις πως βρίσκεσαι στην ύστατη στιγμή
κι η ανάσα σου κόβεται,
κι έπειτα επιστρέφει ξανά
για λίγο,
ενώ παραμένεις αδέκαρος
και η όρεξη σου για δουλειά
μειώνεται με το πέρασμα των ημερών, των μηνών, των χρόνων...
ενώ νιώθεις μια άρνηση να ποτίζει το σώμα σου,
μια άρνηση για ότι θεωρείς συμβατικό,
που ανεβαίνει στο κεφάλι σου σαν κίτρινος πυρετός
και που από κει πηγάζει η αδυναμία σου να ζήσεις μια κανονική ζωή,
ή η αγάπη σου για τον Κέρουακ ή για το αλκοόλ ή ...
ενώ νιώθεις δεκάδες, χιλιάδες χέρια,
σχεδόν αόρατα να σε πιάνουν απ'το λαιμό,
κάτι σαν μια παράλογη ιστορία...
στο μέσο όλων αυτών,
μεταξύ ασφυξίας κι άρνησης,
κράτα κάτι για τον εαυτό σου,
θέλω να πω,
πάλεψέ το
με την αγάπη,
την ποίηση,
το γράψιμο
τη φιλία,
τις μπύρες,
τους έρωτες,
τα ξενύχτια
κράτα κάτι για τον εαυτό σου,
σα μια μικρή σπίθα,
κι ας μην ανάψει ποτέ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
