| |
Ασβέστης και ήλιος
Και ένα μικρό παράθυρο στο χρώμα στο
της θάλασσας
Μια μικρή πέργκολα που ανασαίνει
Την μυρωδιά του γιασεμιού
Εγώ ερημίτης, χάνομαι
Πάνω στο φτερό της πεταλούδας και ταξιδεύω.
Γυρίζω πάνω από τα βράχια
Εκεί που ο άνθρωπος ξεπλένει τις πληγές του
Έρωτα.
Χαμένους πόθους αντικρίζω
Και σπίτια κλειστά γύρω από τα κύματα.
Εκεί μέσα στην μικρή κάμαρα
Μέσα στο ασβεστωμένο σπίτι
Δυο κορμιά ταλαντεύονται βιάζοντας την σιωπή
Και η ψυχή μου πάντα εκεί να αγναντεύει, τα
Αμείλικτα στοιχειά της σιωπής και δυο φωνές που ξεχάστηκαν στο σύμπαν.
Αναμνήσεις πορφυρές, γραμμένες
στην παλάμη του ουρανού
Στιγμές εφηβικές, χωμένες στα φτερά
του έρωτα.
Σαν αγάλματα οι άνθρωποι, μικρές
βραχνές κραυγές, εκεί που σκάζουν τα κύματα.
Και εγώ πάντα εκεί πάνω στο φτερό της πεταλούδας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
