| |
[align=left][B][I]
*~* Της Περσεφόνης τα κλειδιά *~*
Μάζεψα του Νου μου όλα τα κλειδιά
και με λουκέτα κλείδωσα τις αναμνήσεις
να ξεκλειδώνω της ιστορίας τα τρωτά
δίχως να δίνω περαιτέρω εξηγήσεις.
Τα έβαψα με χρώματα πολλά
να ξεχωρίζω τις ουλές μες τη Καρδιά μου
πόσες πληγές αιμορραγούν στην απονιά
και μες στο άδικο πονούν τα όνειρά μου.
Μα μιά ανάμνηση παραπονιέται με καημό
γιατί το κλειδί της το έβαψα μαύρο
και στ' άλλα έβαλα αποχρώσεις σορό
ενώ στο κόκκινο την είχα για κάδρο.
Είσαι μπλοκαρισμένη της λέω εν ψυχρώ
μόνο το μαύρο πλέων σου ταιριάζει
γιατ' είχες ένα σύννεφο λευκό στον ουρανό
και το κατέστρεψες με μίσος, στο μαράζι...
Αναρωτιόνται και της Άνοιξης πουλιά
ελεύθερα στο δάσος που θέλουν να πετάξουν
σ' ένα ποτάμι με πεντακάθαρα νερά ;
ή σ' ένα βούρκο με το δάκρυ τους να κλάψουν.
Διαχειρίστρια τα κλίνει σε κλουβιά
και με λουκέτο ένα πουλί έχει μπλοκάρει
λες και κρατάει της Περσεφόνης τα κλειδιά
που σαν τον κέρβερο παραφυλάει στον Άδη.
Το στέμμα του Νέρωνα νομίζω της αξίζει
που όνειρα ταξιδιάρικα, αστέρια και σύννεφα
στάχτες τα έκανε και τα κλειδιά, ο εγωισμός ορίζει
μα γράφει η ιστορία τα δικά της κι η πένα, δακρύζει...
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
