| |
Πάνω στην ήρεμη, την απλωσιά του χρόνου
Και στις χιλιάδες ευωδιές, του ουρανού
Σμίλευσα όνειρα κι αγάπες κάποιου Κρόνου
Πρωτόλεια ένστικτα, που κουβαλώ παντού
Πάνω στη μνήμη και την μήνη των ανθρώπων
Πάνω στην κλίνη, που αποκοίμισα το νου
Γυάλισα χάλκινα καρφιά, ξύλινων τόπων
Εκεί που σταύρωσαν, τα χέρια του καλού
Αυτός ο δαίμονας, θα με κοιτά στα μάτια
Θα περιμένει, την κατάλληλη σοδειά
Για να θερίσει, στα κατάλληλα κομμάτια
Σιβυλλικά, ν' ανταποδώσει στην καρδιά
Άτι αγέρωχο, φυγές θα προσπερνάει
Κέρας αμάλθειας, θα μεγαλώνει φόβους
Στις παρυφές του ποταμού, θα ξεδιψάει
Ζωές αδιάφορες που σχηματίζουν ρόμβους
Άγρια Ήβη, θα ονομάσω τη ζωντάνια
Την περηφάνια, ανομολόγητη γιορτή
Πορφυρογέννητη και εύφορη κοιλάδα
Θα κατεβώ, για να ανταμώσω την ακτή
Πάνω στην ήρεμη, την απλωσιά του χρόνου
Και στις ασύμμετρες διαβάσεις, της οργής
Εκεί είναι η θούλη και η γνώση του ανόμου
Το κρύο σύνορο, προς το λευκό νησί
Πάνω στα αετώματα και τ' ακρόκορφα των πύργων
Πάνω απ' τον τρούλο,της μεγάλης Εκκλησιάς
δίπλα στα απόκρημνα, υψώματα των λύκων
και στις κραυγές, της ειπωμένης μοναξιάς
www.musicwave.greliaspolitis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
