| |
έψαξα νερό για να πνιγώ
κι άνοιξα της μνήμης μου τη στέρνα
χάιδεψα το βέλος το αιχμηρό
κείνο που μου κάρφωσες στη φτέρνα
κι είπα μια ψυχή
που ναι για να βγει
ας βγει μια ώρα αρχύτερα
προτού να πιάσει τέρμα
έβαλα στο ράδιο μουσική
μέτρησα πόσα περάσαν χρόνια
από τότε που είχες ορκιστεί
ότι τάχα θα μ’ αγάπαγες αιώνια
κι ύστερα σιωπή
ποιος μου το χε πει;
την πλάτη μόλις γύρισα
εσύ άλλαξες σεντόνια
για τη λύπη μου άναψα κερί
για τη νιότη δυο σπυριά έβαλα λιβάνι
κι άφησα το βλέμμα να χαθεί
ουρανός μου ένα ξύλινο ταβάνι
και στα χαμηλά
όνειρα μικρά
ο νους μου θα ονειρεύεται
να αγγίζει όσα φτάνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
