| |
Δυσσέα μου θυμάσαι; Ήμουν εκεί΄
στα ίδια χώματα που εσύ σεργιάνισες.
Πάτησα στα χνάρια σου.
Ανάμεσα στα ξερά κλαριά της πέτρινης πλαγιάς,
αισθάνθηκα το σάλεμά σου.
Φλογίστηκα όπως κι εσύ από το άγιο άρωμα
της νιότης και του θυμαριού.
Πόθησα τη γη που σε δέχτηκε
στα σπλάχνα της καλέ μου.
Εκεί στην άγρια πουρναριά.
Έσκυψα και σ'έκλεισα στα δυό μου χέρια.
Σκίρτησες φοβισμένα
σαν το μωρό που ξεκινά
τα πρώτα βήματά του.
Με κοίταξες με μάτια που διέστελναν μέσα μου,
τους όγκους της ψυχής σου.
Διασχίσαμε ψηλαφητά των ονείρων μας τα πάθη και χαθήκαμε.
Χαθήκαμε σ'αυτό που τόσο πολύ ποθήσαμε!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
