| |
[align=center]Ήρθε το πρωί και βγήκα στη βροχή
κι η μοναξιά μου ολοένα μεγαλώνει
είναι σαν χθες που ‘σουν εσύ περαστική
απ’ της ζωής μου το μικρό λευκό μπαλκόνι.
επωδός
Κι όταν εσύ μου χαμογέλασες γλυκά
όλος ο κόσμος μου ανάποδα γυρνούσε
μια φλόγα άναψες μικρή μες στην καρδιά
κι η κάθε σπίθα της αγάπη με κερνούσε.
Ήρθε η νυχτιά και φεύγω μακριά
από αισθήματα και σκέψεις σκουριασμένες
είναι σαν χθες που ‘ταν τα θέλω μας κοινά
τότε που ζούσαμε τις πιο όμορφές μας μέρες.
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
