| |
ΞΕΚΟΥΡΔΙΣΤΗ ΚΙΘΑΡΑ
Με μια ξεκούρδιστη κιθάρα,
Δυό στίχους και μιά μελωδία,
Ενα καπέλο αδειανό....
Στημένος στη μικρή πλατεία....
Είχε μιά σπάνια φωνή...
Και πάθος για την μουσική,
έγραφε στίχους....μελωδίες,
και έπαιζε τς συγχορδίες,
μαγεύοντας περαστικούς...
απλούς ανθρώπους...μουσικούς...
πάντα σκυμμένο το κεφάλι...
στην τσέπη του ένα μπουκάλι....
με μιά ξεκούρδιστη κιθάρα....
κι΄ένα καπέλο αδειανό,
την έστηνε για δυό δεκάρες....
κι΄έβγαζε πάντα έναν καυμό....
ήταν ταλέντο από τα λίγα....
κι΄απο μικρός στη μουσική...
όμως δεν τόθελε η μοίρα...
κάποια στιγμή να ακουστεί,
ήτανε παραγκωνισμένος,
απ΄το συνάφι ξεχασμένος...,
όλοι τον είχαν αδικήσει...,
γι΄αυτό...δεν ήθελε να ζήσει,
έκανε φίλο το πιοτό,
χωρίς αυτό δεν τραγουδούσε,
πίστευε ότι το μπουκάλι,
τούδινε δύναμη και ζούσε.....
ώσπου μιά μέρα τον μαζέψαν,
τα μάτια του ήταν ανοικτά,
τα δυό του χείλια παγωμένα....
δεν θα ξανάπαιζε άλλο πιά.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
