| |
[align=center]Ήταν μια μέρα βροχερή,
θλιμμένη γκρίζα μέρα,
που εκείνη αποχωρίστηκε,
την μάνα, τον πατέρα.
Στα ξένα κίνησε να βρει,
τον δρόμο της με πείσμα,
όμως δεν λογάριασε,
της μοίρας της το χρίσμα.
Μια αγάπη έμελλε να 'ρθει,
αυτόν που λαχταρούσε,
κι όλα για 'κείνον τα 'δινε,
το όνειρό της ζούσε.
Ο πρίγκιπας την είχε δει,
πασάς μες το παλάτι,
και δούλα αυτή γινότανε,
να μη του λείψει κάτι.
Δύσκολη έγινε η ζωή,
μα η μικρή μας κόρη,
τυφλώθηκε από έρωτα,
και τράβαγε το ζόρι.
Θεός την είχε λυπηθεί,
για να της κάνει χάρη,
από ψηλά της έστειλε,
αντρίκειο παλικάρι.
Το χέρι του ήταν πνοή,
της χάριζε συμπόνια,
ποτέ του δεν την άφησε,
με ήλιους και με χιόνια.
Ήταν ευαίσθητη ψυχή,
εκείνη και πονούσε,
που ένας την εκράταγε,
μα άλλον αγαπούσε.
Και ξάφνου ήρθε το πρωί,
που ο κύρης της εχάθη,
τα λούσα της βαρέθηκε,
τον είχε κακομάθει.
Και πάλι ήτανε εκεί,
φτερά για να της δώσει,
ο φύλακας της άγγελος,
μα δεν τον έχει νιώσει.
Ταράχτηκε η καψερή,
δεν ήξερε τι κάνει,
αυτόν που την προστάτευε,
βρήκε να πικράνει.
Ήταν μια νύχτα βροχερή,
θλιμμένο γκρίζο βράδυ,
που εκείνη αποχωρίστηκε,
το φως και το σκοτάδι.[/align]
Χρήστος Μπαλτατζίδης 17/06/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
