| |
Άσε το κίτρινο δάκρυ της τουλίπας να ποτίσει το χώμα,
Η νύχτα γέρνει, το φεγγάρι σου λιώνει σαν από πάγο να του ήτανε η φωνή,
Τα άστρα δεν σου μιλούν, η θρησκεία των γιασεμιών συμπληρώθηκε
Με εκατό οσίων ροδοπέταλα, το αεράκι τα καρφώνει
Πάνω στην ρέμβη, η ποίηση είναι μια ελαφίνα που δεν στάθηκε λεπτό..
Τι πρόζα πρόσφερε το φεγγάρι μετά; Η νύχτα ήρθε
Στον μυχό που γέμισε η αγκαλιά του πλοιάρια της νοσταλγίας·
Έπιασα τα ξέφτια της δύσης και ο ορίζοντας καρφιτσώθηκε στο λευκό πέτο μου-
Η τραγωδία που απέφευγα αγάπησε την θεία κωμωδία..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
