| |
Θλιψη
Μην προσπερνας ετσι απλα την ανοιξη
Μονο την αρχη και το τελος της θα νιωσεις
Ψιθυρισε καθως η θλιψη οργωνε ξανα και ξανα τη ματια του
Κοιτα και μυρισε και γευσου και αγγιξε και ακουσε
Και σαν χορτασεις απο ολα αυτα κλεισε τα ματια
Κλεισε τα ολα εκτος απο τα κρυφα
Και ξαπλωσε στις ορθανοικτες αγκαλες της μεσα
Και θα δεις θα δεις που θα ρθει
Θα ρθει αυτος ο τρελος με το τοξο και με τη βαρκα του ουρανου
Και θα σε παρει μαζι του στο παντοτινο στο αμολυντο στο αληθινο
Και εγω που τοσο ζηλεψα να ναι η μοιρα μου αυτη
εγω που τοσο ζητουσα να ναι ο δρομος μου αυτος
Εγω που δεν ειχα τιποτα να φοβηθω
Εγω που ειχα τα παντα να κρυψω τα παντα να χασω
Που καλυτερα στη γωνια παρα στον δρομο
Στο σκοταδι παρα στο φως
Αφεθηκα
Τα εκλεισα τα εκλεισα ολα και αφεθηκα
αφεθηκα για το ονειρο για το αυριο
Αυτο το τοσο επικινδυνο μα ποθητο αυριο
Μα ο τρελος δεν εβρισκε ουτε ροτα ουτε δελφινι
Ουτε λιμανι ουτε στοχο
το βελος του για μενα στραβο κι αδυναμο
Και η βαρκα χωρις κουπια
Και το πανι το χελιδονι και το αγερι μαζι
Αυτοι οι πρωτοτοκοι κουβαλητες της ανοιξης
Μου μαστιγωναν το προσωπο με τα ανεκπληρωτα
Μερα με τη μερα χρονο με το χρονο με προσπερνουσαν
Η ανοιξη με προσπερνουσε
Μερα με τη μερα χρονο με τον χρονο με χαρακωναν
Και η ελπιδα τσακιζοταν εκλιπαρουσε
Ενα χαμογελο να την ποτισει
Μια ματια να την κρατησει
Μα πουθενα
Και φοβισμενη αυτη αδυνατουσε και ξεθωριασε
Στο ολο ιδια και τα ιδια
Χλωμη σαν μοναξια σαν φοβος
Και ο πρωτος σπορος της θλιψης βλαστησε μεσα μου
Θολωσε την ματια μου
Καθως εβλεπα ξανα και ξανα και ξανα
Το πρωτο μου ονειρο και τον πρωτο μου ευατο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
