| |
ΜΑΡΙΩ
Ήτανε δώδεκα χρονών,
Όμορφο σαν το ρόδο,
Είχε δυο μάτια αστραφτερά,
Μα κουβαλούσαν πόνο,
Τηνε φωνάζανε Μαριώ..
Κι ήτανε στο σχολείο,
Πάντα η πρώτη....άριστη,
Της άξιζε βραβείο...
Μα ήταν θλιμμένο..αμίλητο,
Ποτέ του δεν γελούσε...
Επαιζε πάντα μόνο του,
Με άλλους....δεν χωρούσε....
Ητανε δώδεκα χρονών,
Αθώο μα είχε περάσει...
Όσα δεν πέρασε κανείς,
Μα ποιός θα τον δικάσει,
Αυτόν που του κατέστρεψε,
Την άγουρη ζωή του,
Αυτόν που το εγγέννησε,
Κι έκλεψε την ψυχή του.....
Ήτανε δώδεκα χρονών,
Αθώο μα πονούσε,
Γιατί μέσα στην κόλαση,
Από τα έξι....ζούσε,
Του βίαζε και το κορμί...
Αλλά και την ψυχή του,
Κι έβρισκε καταφύγιο....
Μόνο σην προσευχή του.....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
