Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Η γέρικη ελιά
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129973 Τραγούδια, 269277 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Η γέρικη ελιά
 
Τα χρόνια να ‘τανε φλουριά
πόσα λεφτά θα είχε
Μία ελιά παρατηρεί
μα τίποτα δεν είπε

Κουνά μονάχα τα κλαδιά
καρπούς βγάζει και δίνει
γελά στου κόσμου τα καλά
κλαίει με την οδύνη

Ρίζες στο χώμα έχει βαθιά
τη Γη της αγκαλιάζει
πίνει τρεχούμενα νερά
που η βροχή της τάζει

Τα βράδια πριν να κοιμηθεί
κοιτάζει ένα αστέρι
αναπολεί και σκέφτεται
ο χρόνος τι θα φέρει

Μη φέρουν την καταστροφή
οι άνθρωποι στην πλάση?
Μη γίνουν όλοι ικανοί
κι αλλάξουν τώρα στάση?

Μα ο χρόνος γρήγορα περνά
και η ελιά έχει μάθει
ο άνθρωπος πάντα γυρνά
στης ιστορίας τα λάθη.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Τα ποίηματά μου
      Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες
 
smaragdenia
20-08-2015 @ 08:01
ο άνθρωπος πάντα γυρνά
στης ιστορίας τα λάθη. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
20-08-2015 @ 10:28
Σωστό !!! Ομορφο κι αληθινό !!!!! ::theos.::
Καλημέρα Σταμάτη
Oλύμπιος-Θεός
20-08-2015 @ 12:26
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ...
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
20-08-2015 @ 13:11
ΕΞΑΙΣΙΟ, ΜΠΡΑΒΟ ::love.:: ::love.:: ::love.::
**Ηώς**
05-11-2015 @ 22:09
πόσοι και πόσοι δεν έγραψαν γι'αυτό το δένδρο
από τον Όμηρο ως τον Παλαμά!!!!!

Είμαι του ήλιου η θυγατέρα
Η πιο απ’ όλες χαϊδευτή
Χρόνια η αγάπη του πατέρα
Σ΄ αυτό τον κόσμο με κρατεί
Όσο να πέσω νεκρωμένη
Αυτόν το μάτι μου ζητεί.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη

Όπου και αν λάχει κατοικία
Δε μ’ απολείπουν οι καρποί.
Ως τα βαθιά μου γηρατειά,
Δεν βρίσκω στην δουλειά ντροπή.
Μ’ έχει ο θεός ευλογημένη,
Και είμαι γεμάτη προκοπή.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μου μ’ αποκάτω
Ήρθ’ ο Χριστός να αναπαυθεί
Κι ακούστηκ’ η γλυκιά λαλιά του
Λίγο προτού να σταυρωθεί.
Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη,
Έχει’ ς τη ρίζα μου χυθεί.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη.

Και φως πράστατο χαρίζω
Εγώ στην άγρια τη νύχτα.
Τον πλούτο πα δεν τον φωτίζω,
Συ μ’ ευλογείς φτωχολογιά.
Κι αν απ’ τον άνθρωπο διωγμένη,
Με φέγγω μπρος στην Παναγιά.
Είμ’ η ελιά η τιμημένη.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο