| |
Έψαχνα αιώνες να σε βρω
σε ψηλά βουνά και σ’ άγρια δάση
στο καθάριο βρόχινο νερό
και στ΄ απύθμενα θαλάσσια βάθη
κι ήρθε μια εποχή
που είπα έχεις χαθείς
κανείς ποτέ δεν θα σε βρει κανείς δεν θα σε μάθει...
Έψαξα πολύ μες στα πολλά
έφτασα ως το χείλος της αβύσσου
μου χαν πει πως έχεις τα κλειδιά
απ’ τις κλειδωνιές του παραδείσου
κι όποιος σε γευτεί
πριν να το σκεφτεί
αφήνεται στα χέρια σου και δεν γυρίζει πίσω
γύρεψα το σώμα σου να βρω
σ’ αγκαλιές, σ’ εφήμερες αγάπες
σε φιλιά που στάζανε λωτό
σε αιώνιας νιότης αυταπάτες
πέρασε ο καιρός
ξέφτισε ο πηλός
τα χρόνια έγιναν σίδερο μου λύγισαν τις πλάτες...
κι όμως ήσουν δίπλα μου εδώ να
στα ρηχά, στα λίγα, στην ουσία
στις ματιές που βλέπουν καθαρά
πως είναι η ψυχή η περιουσία
μα πώς να σε βρω
μόνο το μικρό
το όνομά σου ήξερα σε λέγαν: Ευτυχία...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
