| |
[align=left][B][I]
*~* Στον απάνω ουρανό *~*
Έκλαιγες στην αγκαλιά μου δίχως να ξέρω
πόσα θρύψαλα ήθελα να ξανά κολλήσω
δεν έχασα τον έλεγχο μαζί σου, το είχα αποφασίσει
κι ας μάτωναν τα χέρια μου στην αλμύρα του ιδρώτα
μέσα στη μαγεία του διάχυτου αυθορμητισμού
είδα τον σπαραγμό σαν ατίθασο σπασμένο κρύσταλλο.
Με πάθος ρουφούσα τον λυγμό και τον πόνο σου
κι έγλυφα τα δάκρυα σου σαν θείο νέκταρ
απ' τα μάγουλα και το στήθος σου
παίρνοντας το άρωμα της ψυχής σου
σαν φυλαχτό που προστατεύουν οι Άγγελοι
αισθάνθηκα τη θλίψη χαραγμένη
στα βουρκωμένα μάτια σου
κι ένιωθα έντονα, τι έπρεπε να κάνω.
Σ' έσφιγγα δυνατά να πονέσεις αλλιώτικα
να γίνουμε "ένα" στη αλληλεπίδραση της Αγάπης
που ανοίγουν τα παραθύρια του Νου
οι καρδιές να χτυπάνε στη διαπασών
και οι ψυχές μας αφοσιωμένες στη συμπαντική χάρη.
Σταμάτησες να κλαις μέσα στη λαχτάρα της λατρείας
κι ακούμπησες στην αγκαλιά μου το μέτωπο σου
δεν θέλω να ξανά κλάψεις κι ας έκλαιγες τόσο χαριτωμένα.
Μια ευωδία πλημμύρισε απ' τ' όραμα που κοιτούσα
ατενίζοντας το απέραντο του ορίζοντα
οι φυλλωσιές γέμισαν με άνθη ονειρεμένα
τα έβλεπα όλα τόσο καθαρά στο απλανές σου βλέμμα
τα δεμένα κομμάτια που ζητούσαν προορισμό
κοιτάζοντας στα βαθιά του πελάγους
και ψηλά, στον απάνω ουρανό
μηδενίζοντας τους φόβους του δόρατος
κι ο λογισμός άρχισε να σβήνει τον πόνο
δίνοντας διαβατήριο στη δυστυχία
με εισιτήριο άνευ επιστροφής .........
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
