| |
| | Το τέλος ήρθε |  | | | Ζωή μπορεί και να με μίσησες... Μπορεί να έχεις αλλάξει πάσα ιδέα για εμένα... Θέλω όμως να σου πω ότι αγαπάω εσένα και ότι τα όνειρά μου μένουν παγωμένα, μέρχρι να έρθεις εσύ εδώ για να τα ζήσουμε πάλι από εκεί που μείναμε. Πες μου: Μ' αγαπάς;;; | | |
Ο θάνατος τα πέπλα του απλώνει,
οι σκιές κατέκλεισαν την γη,
οι μόνοι ήχοι στον αέρα,
κραυγές του πόνου και της σιωπής.
Οι μέρες μου τελείωσαν το ξέρω,
τίποτα δεν γυρίζει πίσω πια,
κρύα ποτάμια σβησμένες ελπίδες,
το φως του ήλιου φεύγει μακριά.
Μια φλόγα μένει αναμμένη,
μια φλόγα απ' της ερήμου τα βουνά
και είναι έτοιμη ν' ανάψει,
μια πυρκαγιά στις στάχτες μου ξανά.
Το ξέρω όμως πως θα σβήσει,
το μόνο φως ελπίδας για ζωή,
τίποτα πια δεν θ' απομείνει,
μόνο σκοτάδι που απλώνεται στην γη.
Μέσα μου παράπονα γυρίζουν,
μέσα μου ανέμοι τριτυρνούν
και παίρνουν κάθετι ωραίο,
ό,τι μπορούσα εγώ να αισθανθω.
Κι ο θάνατος τα πέπλα του απλώνει,
οι σκιές κατέκλεισαν την γη
και μόνοι ήχοι στον αέρα,
όσα δεν άκουσε ποτέ κανείς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | 1/11/2006 | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
