[I][color=black][font=georgia]
Τον ήλιο δε φοβήθηκες στα μάτια να κοιτάξεις
Κι ας ήξερες πως τύφλωνε χρυσάφι, φως και αίμα
Κοκκίνιζε ο κόσμος σου κι έτσι να τον αλλάξεις
Πάλευες τις καλοκαιριές κι έφτιαχνες ένα ψέμα
Στέκαν οι μέρες βροχερές κάποτε στο μπαλκόνι
Μάζευες τις σταγόνες τους σ’ ένα παλιό ποτήρι
Το πρόσωπο σου έπλενες κι ήσουν πιο λίγο μόνη
Αερικό στα σύννεφα που στέριωνε γεφύρι
Κι όταν ο καιρός γυρίζει
Κάθε τι του σε θυμίζει
Απ’ τον ήλιο στη βροχή
Απ’ τα μάτια στην ψυχή
Φεύγαν μικρές πατημασιές μες στο παρθένο χιόνι
Σαν τραίνου ράγες πλέκονταν για μακρινό ταξίδι
Κι όταν σε δάσος έφτανε το πρώτο σου βαγόνι
Φιλί οι άκρες των κλαδιών κι ερωτικό παιχνίδι
Φεγγάρι που λουζόσουνα και στ’ ουρανού το τέρμα
Το νυχτικό σου κρέμαγες πως σου ‘πρεπε σ’ αστέρια
Κι αλήθεια γίνονταν μεμιάς το κόκκινο σου ψέμα
κι ασήμιζε όλη η γης μέσα στα δυό σου χέρια
Κι όπως ο καιρός περνάει
Κάθετι σου μ’ ακουμπάει
Απ’ το χιόνι στο φεγγάρι
Για τ’ αερικού τη χάρη
