| |
Από την ζητιανιά σου για χαρά
και τους ανθρώπους τους δικούς σου
που μίσος τους έδινες
και λύπηση για να σε δεχτούν
Από αυτούς τους ίδιους
που πληγές έγλειφες και ζητούσες
θεραπεία στην άρρωστή σου μνήμη
και αγάπη τους έταζες
Από την δική τους λύπηση στο μίσος
το δικό σου που οικογένεια μίσησες
που λάθοι αλλονών σε άλλους φόρτωνες
και οίκτο τους ζητούσες
Από αυτούς τους ίδιους
την αγάπη αν δεχόσουν που έδωσες
και την μεγάλη σου απορία
ποιος είσαι και τι είσαι
Από αυτούς και απο εσένα τον ίδιο γιατριά
στις μεγάλες σου πληγές
τις δικές σου τις πληγές
λύση θα έπαιρνες
Αλλά δεν θέλησες έκ της αρχή
μόνος σου να διαλέξεις
την γιατριά σε ποιόν εσύ μπορείς
και θες να δώσεις
Και πότε μόνος σου
μπορείς να γιατρευτείς
απο την ίδια σου την ψεύτικη την μάσκα
που μόνος έκανες χωρίς να ξέρεις τι
Και μόνος σου πονάς
την κάθε πληγή που ανοίγεις
με τα νύχια της καθαρή σου καρδιάς
που δεν ξεχνάει και περιμένει πληρωμή
απο μια άδεια καρδιά ... και ένα γεμάτο κορμί ...
συγχώρεση ζήτα απο τον ίδιο σου τον εαυτό .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
