| |
Λενε οι σταλες της βροχης
αργα βαρια στη στεγη
ενα τραγουδι σιωπης
και μιας ολοκληρης ζωης
τον πονο της αγαπης
σε μια βραδια που φευγει
-------------------------------------------
Φουντωνουνε οι αστραπες
και βροντες ουρλιαζουν
σα μαυροι λυκοι αλυχτουν
κι οι σιωπες φωναζουν
για ολα αυτα που εφυγαν
και πισω δε γυρνανε
και μεσα μας πονανε
------------------------------------------
Κλαινε τα ματια αθορυβα
και δακρυα κυλανε
τα μαγουλα χαραζουνε
σαν σιγανο ποταμι
και οσα αστεια ακουστουν
τα χειλη δε γελανε
--------------------------------------------
Γελουν οι ωρες και περνουν
χωρις να τις μετραω
μονο τις παιζω μια και μια
χαντρες σε κομπολοι
που το κρατω στα χερια μου
οπου σταθω οπου παω
---------------------------------------
Της νυχτας ο παλιοκαιρος
καποτε σταματαει
κοβει ο αγερας δε φυσα
κι η νυχτα ξαστερωνει
μα της καρδιας οι αστραπες
και οι βροντες χτυπανε
και η βροχη γελαει
----------------------------------------
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
