| |
Αλλάξαν οι εποχές και οι καιροί.
Μεγάλωσαν γοργά και οι τελευταίοι.
Απόμακροι μονάχοι και σκληροί,
Με τον εαυτό τους φεύγουν οι σπουδαίοι.
Τους βρήκαν σ' ένα άκουσμα βαρύ.
Βροντή θαρρείς στο πέρασμα χειμώνα.
Γελάστηκαν πως θα τους δουν εκεί.
Μα κλείστηκαν στα κάγκελα του αιώνα.
Χαρήκαν οι προφήτες της ντροπής.
Σημάδια βρήκαν χθές στον πηγαιμό τους.
Πως έλαβαν για πάντα της αυγής,
Και του ουρανού το δόλιο μερτικό τους.
Ξωπίσω κάπου στάθηκαν κι αυτοί.
Της τρέλας οι φτωχοί και οι γενναίοι.
Να αναζητούν με πείσμα και εμμονή.
Στα υπόγεια τη φωτιά που σιγοκαίει.
Εκεί που οι πολλοί δεν τραγουδούν.
Χορεύουν με τον θάνατο οι λίγοι.
Και εκεί που τώρα οι σάρκες δεν μπορουν,
Θεριέυει η ψυχή να τις τυλίγει.
Και αν κάποτε χαρούν οι αμαρτωλοί.
Και αν ο θεός μεθά με τους αλήτες.
Θεούς δεν συγχωρούνε οι τρελοί.
Σαν τύχουν αργυρόνητους προφήτες.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
