| |
Ίσως Δευτέρα
Βλέπω φωνές κι ακούω φάτσες
Στις τέντες χύνονται οι ταράτσες
Βγάζω απ’ τα υπόγεια του τρελού
Βάζα με αστέρια κουταλιού
Κερνώ του χάρου να πυρώσει
Μεράκι η πτώση
Κόβω σκιές και ράβω χνάρια
Λύκοι φρουρούν στα μαξιλάρια
Στου πρώτου ορόφου τ’ ανοιχτά
Σφουγγάρια απλώθηκαν πλεχτά
Σβήνει ό,τι πάγωσε στα χρόνια
Κορμιά, σεντόνια
Μόλους χαρίζω των κυμάτων
Μετρώ τα μπλε ως τα εκατό
Φωνές, εσθήτες των χρωμάτων
Καίω το γκρι στο θυμιατό
Του ήλιου τ’ άρωμα ν’ ανθίσει
Κι από τα κόκκινα ένα λα
Υγρή δροσιά να σε φιλήσει
Απαλά
Στ’ άσπρα ντυθήκανε τα βράδια
Λέξεις, του δρόμου μου σημάδια
Μόνο μια στάλα θέλω φως
Παιδί να γίνω ή θεός
Συλλαβιστά κυλά η μέρα
Ίσως Δευτέρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
