| |
κανεις δεν μας ψιθυρισε στο αυτι λογια μαγεμενα
μα τρελαθηκαμε μαζι και δεν ηταν καν μερα
και περπατησαμε χιλια χρονια
σε χωρια εγκαταλειμενα
και ειδαμε το φως να χανεται στη στακτη
την ελπιδα να πνιγεται στο ρεμα
δεν ξερω λογια ομορφα
δεν εμαθα το ψεμα
μα η αληθεια μου πικρη
πως να την αντεξει το αιμα
το αδρακτι ξερανε επανε στον εργαλειο του
και η αφεντρα που το γνεφε
ψαχνει ακομα τον καλο της σε ενα ψεμα
και ειναι ακομα νυκτα
και ειναι ακομα σκοτος
δεν ξερω αν επρεπε να ειπω χιλια παραμυθια
αν επρεπε να μαι διαλεκτος μαζι με κουτορνιθια
και αν εισαι αδιαλεκτος θα δω την μοιρα σου
θα πω αν θα χει μεσα δερας
και εαν το σανδαλι εχασες μαζι με την αιδω σου
και τραυλιζεις αδιακοπα μεχρι το φως της μερας
τοση σκονη στο μυαλο
τοση σκοτεινια στη σκεψη
δεν το κατεχω
δεν το κρατω εις την καρδια
δεν το αντεχω
μα συνεχιζω αδιακοπα να περπατω
να φτασω ως το τελος
και εαν 7 φορες θα μ αρνηθω
θα πω οτι αγαπω μονο το ψεμα
και η αγαπη μου πικρη
θα παρω ξανα το δρομο
απο οτι περασα ξανα
απο τον ιδιο δρομο
γιατι κανεις δεν μενει ιδιος στα χρονια
και με μια προσταγη θα δω ξανα την αρχη
και ας μην φτασω ποτε στο τερμα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
