Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: στον κόσμο τα λόγια μου σφεντόνησα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130608 Τραγούδια, 269424 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 στον κόσμο τα λόγια μου σφεντόνησα
 
γυρεύω απεγνωσμένα τη γλώσσα να μιλήσω
την αδιαίρετη σιωπή ίσως μπορέσω κι εξηγήσω
όσα έμειναν στη μέση θέλω ν'αποτελειώσω
τα σκόρπια γύρω μου κι εντός μου να ενώσω

«μα εσύ μ'ένα σταυρό στα λεύτερα του ώμου
τρεκλίζοντας βαδίζεις στο κριπίδωμα του δρόμου
άπλερος με ψεγάδι και κάποτε δειλός
ξοδιασμένος και θαρρείς πως είσαι και θεός»

έτσι είπε μιά φωνή μα σώπασε και πάλι
ποιος ήτανε δεν είδα πρόσωπο ούτε το κεφάλι
μες απο τόσες τυχαίες μου βλαστημιές
δεν ξεχώρισα,το γέλιο του ήτανε ημιτελές

«κόβεις τον πόνο σε κραυγές κι έξω τον αραδιάζεις
τον βατεύεις με ηδονές κι ελόου σου αναγαλλιάζεις
άντρας κι αν ήσουν κάποτε τώρα πιά δεν λογιέσαι
δεν είσαι για κατάρες μήτε για να ξομολογιέσαι»

άϊ ο καψόμοιρος του θεού με κτύπησε λιθάρι
δεν πέφτω μα στα πάτερμά του μ'έχει για χτικιάρη
μαζί μου κι αν οργίζεται κι όλο με λέει μαγκούφη
και τι φελά τ'άγιο κρασί σαν είμαι κλωτσοσκούφι

«τι λές και πως τα λές κι γλώσσα σου τραυλίζει
το ξέρεις και το ξέρω σ'ονόμασε τατσίζη
με τα τσαλίμια σου δε σβήνεται η φουσκωμένη οργή
γυρνάει,γυρνάει το αλακάτι που ποτίζει την σιωπή»

πρόστυχη η ζωή ,μαγκεύω να μερέψω και το σώμα
τι να το κάνω,μα δεν έφτασε η συντέλεια μου ακόμα
μέσα στις φούχτες μου τα σπλάχνα του ήλιου θα κρατάω
στον κόσμο τα λόγια μου σφεντόνησα και δεν τα παρατάω



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 10
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΒΥΡΩΝ
19-10-2015 @ 14:30
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
smaragdenia
19-10-2015 @ 14:54
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕ!!!!!!!!
ΠΟΣΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ!!

ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΟΥ
ΚΑΘΡΕΥΤΙΖΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΑΝΤΑΡΑ ΜΙΑΣ ΨΥΧΗΣ ,
ΟΛΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ, ΟΛΗ Η ΛΑΧΤΑΡΑ ΓΙΑ ΖΩΗ
ΜΑ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ , ΠΟΛΥ ΘΥΜΟΣ.....ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ Η ΖΩΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΕΙ.
ΟΤΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΝΑ ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΗΜΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΣΤΙΓΜΑ
ΕΝΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ
ΓΕΜΑΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ ΔΟΣΜΕΝΟ

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΑΝΤΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΒΔΟΜΑΔΑ........

::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
19-10-2015 @ 15:16
::yes.:: ::theos.:: ::yes.::
iokasth
19-10-2015 @ 15:28
«κόβεις τον πόνο σε κραυγές κι έξω τον αραδιάζεις
Μεγαλος ο πονος για να κοπει, παρα πολύ ωραιο.!!!
Μια μεγαλη κραυγη ειναι το ποιημα σου.!!!Τι θα πει η λέξη τατσίζη μηπως -το αξίζει-;;
ΝεφΕλλη
ΑΝΤΗΣ
19-10-2015 @ 15:55
τατσίζης=κακός,πεισματάρης
Κώστας 1959
19-10-2015 @ 17:15
Καλησπέρα ΑΝΤΗ.
Καταπληκτικό το ποίημά σου !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
19-10-2015 @ 17:28
Υπέροχο!!!!!Καλησπέρα!!!!!!
ΛΥΔΙΑ_Θ
19-10-2015 @ 17:47
Υπέροχο !!!!
oneiropola
19-10-2015 @ 19:06
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
19-10-2015 @ 20:49
ΠΟΛΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ, ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο