| |
| | Το Κοράκι |  | | | Από το: 'Οι ξένοι που αγάπησα'.Θερμή καλημέρα σε όλες και όλους. | | |
Το Κοράκι
(The Raven)
του Edgar Allan Poe
Σε μεσονύχτι, μια φορά, καθώς εσυλλογιόμουν
ένα βιβλίο παράξενο αρχαίας εποχής
και κουρασμένος πάλευα ο ύπνος μη με πάρει,
άκουσα χτύπημα ελαφρό σαν κάποιος να χτυπούσε,
σαν να χτυπούσε απαλά του δωματίου την πόρτα.
-.Θα’ναι επισκέπτης, ψέλλισα, την πόρτα που χτυπάει.
Eτούτο, μοναχά.
Ω, το θυμάμαι καθαρά, κρύος ήτάν Δεκέμβρης.
Τα κάρβουνα στην χόβολη αργόσβηναν κι’αφήναν
καθένα τους το πνεύμα του στο παραγώνι επάνω
και’γώ ποθούσα το πρωί να’ρθει-γιατί του κάκου
μέσ’τα βιβλία μου έψαξα βάλσαμο για την θλίψη,
θλίψη αβάσταχτη για την χαμένη μου Λεονόρα-
την ακριβή, την λαμπερή παρθένα που οι αγγέλοι
Λεονόρα την φωνάζουν’κεί.. κι’εδώ το όνομά της
κανείς δεν λέει πιά.
Και το τυχαίο, θλιβερό θρόϊσμα της κουρτίνας,
κάθε κουρτίνας πού’τανε ‘πό βυσσινί μετάξι
με έκανε ν’αναρριγώ-με φόβους να γεμίζω
φανταστικούς,πρωτόγνωρους…και για να ησυχάσω
τους βίαιους χτύπους της καρδιάς πήρα να λέω..να λέω
πως επισκέπτης θα’ναι αυτός που μου ζητά ν’ανοίξω
του δωματίου την πόρτα μου, κάποιος που θά’χει αργήσει
ετούτο , μοναχά.
Έλεγα αυτό και παρευτύς ανάνηψε η ψυχή μου
και δίχως νά’χω τότε πιά κανένα δισταγμό,
-Κύριε, είπα, ή Κυρά συγνώμη σας ζητώ
γιατί’ναι αλήθεια πως σχεδόν ο ύπνος μ’είχε πάρει
και τόσο αχνά και απαλά χτυπήσατε την πόρτα
του δωματίου μου που σχεδόν εγώ δεν είχα ακούσει-
και λέγοντας αυτά εγώ ορθάνοιξα την πόρτα-
κι’ήταν σκοτάδι μόνο, σκοτεινιά.
Προσεχτικά εξετάζοντας εκείνο το σκοτάδι,
ώρα πολλή εστάθηκα, σε απορία και φόβο
κι’αμφιβολία...κι’όνειρα που άλλος θνητός ποτέ του
δεν τόλμησε να ονειρευτεί σ’απέραντη σιωπή’δα
κι’η μόνη που ακούγονταν λέξη ψιθυριστά
ήταν ‘Λεονόρα;’ και αυτήν ψιθύρισα και’γώ,
‘Λεονόρα!’ αντιγύρισε ψιθυριστά η ηχώ,
αυτήν, απλά..και τίποτ’άλλο πιά.
Γυρνώντας στο δωμάτιο, καιγόνταν η ψυχή μου
όλη..και σύντομα άκουσα κάπως πιο δυνατό
χτύπημα απ’το πρότερο..και σίγουρα είπα τότε
σίγουρα στου παραθυριού είν’το καφασωτό
κάτι κι’ας ‘δώ τι είναι’κεί.. το αίνιγμα να λύσω
καρδιά μου ησύχασε στιγμή..το αίνιγμα να λύσω,
αέρας είναι μοναχά!
Άνοιξα τότε απότομα, διάπλατα το πατζούρι
και με κουνήματα πολλά, με τσαλιμιές και σκέρτσα
Κοράκι μεγαλόπρεπο απ’τα παληά άγια χρόνια,
χωρίς υπόκλιση καμιά, χωρίς λεπτό να στέκει,
αλλά με ύφος Κύριου..ή και Κυρίας, μπήκε,
πάνω απ’του δωματίου μου κούρνιασε ευτύς την πόρτα,
σε προτομή μιά κούρνιασε της Αθηνάς Παλλάδος,
κούρνιασε’κεί και στάθηκε και τίποτ’άλλο πιά.
Η θέα του εβένινου πουλιού τις θλιβερές μου σκέψεις
σκόρπισε σε χαμόγελο,,τι ήταν η θωριά του
θωριά αυστηρή και σοβαρή και βλοσυρή ακόμα
κι’είπα:-Δεν είσαι’σύ δειλό, σίγουρα, κι’ας σου κόψαν
και σου ξυρίσαν το λειρί, απόκοσμο Κοράκι,
αρχαίο Κοράκι, βλοσυρό που απ’την ακτή της Νύχτας
ξεστράτισες εδώ να’ρθείς - μα πέσ’μου τ’όνομά σου
τ’αρχοντικό, που σε καλούν στου Πλούτωνα την χώρα.
Και είπε:-‘Ποτέ πιά!’.
Ν’ακούω απόρησα πολύ καθάρια να μιλάει
τούτο το άχαρο πουλί..αν κι’η απάντησή του
άσχετη ήταν εντελώς- τι πρέπει να δεχτούμε
πως δεν ευρέθη ζωντανός ευλογημένος τόσο,
να’δεί πάνω απ’ την πόρτα του ,πάνω απ’την πόρτα νά΄δει
του δωματίου του πουλί ή ζώο’κεί να στέκει,
στην λαξευμένη προτομή, πάνω από την πόρτα
και νά’χει αυτό για όνομά, τούτο το:-‘Ποτέ πιά’.
Επάνω στην γαλήνια στεκόταν το Κοράκι
την προτομή και μοναχά αυτή την λέξη είπε,
σαν νά’ταν με την λέξη αυτή να βγήκε η ψυχή του.
Δεν κούνησε ξανά φτερό-ή κάτι άλλο είπε –
ώσπου σχεδόν ψιθύρισα:-Κι’αυτό σαν ξημερώσει
σαν άλλους φίλους, πριν αυτό, μακρυά μου θα πετάξει,
ως πέταξαν οι Ελπίδες μου κι’αυτό μακρυά θα φύγει..
Και το πουλί’πε:-‘Ποτέ πιά’.
Τρόμαξα στην απάντηση που την σιωπή’χε σπάσει
και ήταν τόσο σχετική..και είπα:-‘Ο,τι λέει
είν’ό,τι απ’τον αφέντη του θα άκουσε και ξέρει,
σίγουρα αφέντη δυστυχή που η Συμφορά’χε πάρει
κατόπι και από κοντά κι’ακολουθούσε ώσπου
είχαν πιά τα τραγούδια του κι’οι θρήνοι της Ελπίδας
για μελαγχολική επωδό όλα τους είχαν πιά
ετούτο το σπαραχτικό:- ‘Ποτέ,ποτέ σου πιά!’.
Κι’ως μού’φερνε χαμόγελο, ακόμα, το Κοράκι,
από το νού μου διώχνοντας τις θλιβερές μου σκέψεις,
μια πολυθρόνα έσυρα μπρος από το πουλί,
την πόρτα του δωμάτιου κι’από την προτομή,
βούλιαξα στο βελούδο της κι’άρχισα να συνδέω
φόβους σ’ονειροφαντασιές..ψάχνοντας τι νοούσε
αυτό το αρχαίο, δυσοίωνο και αποστεομένο,
αυτό το αρχαίο, βλοσυρό και άχαρο πουλί,
λέγοντας:-‘Ποτέ πιά!’.
Έτσι ακριβώς εκάθησα..κι’έπεσα σ’εικασίες,
χωρίς, έστω, μια συλλαβή προς το πουλί να λέω
κι’ένοιωθα στην καρδιά να καιν τα πύρινά του μάτια.
Αυτό κι’άλλα μαντεύοντας έγειρα το κεφάλι,
τό’γειρα στου μαξιλαριού την βελουδένια φόδρα,
που η λάμπα χαίρονταν κρυφά κι’όμως στο βιολετί της
το κάλυμμα όπού κρυφά το χαίρονταν η λάμπα
δεν θα καθήσει..αχ,αυτή, ξανά ποτέ της πιά!
Μου εφάνη τότε πιο πυκνός πως έγιν’ο αέρας,
απ’άρωμα που αόρατο άφηνε θυμιατήρι,
που θυμιατίζαν Σεραφείμ κι’άκουες να κουδουνίζουν
τα βήματα στο δάπεδο το με χαλιά στρωμένο.
-Δύστυχε! τότε ανέκραξα, σου δάνεισε ο Θεός σου-
ανάπαυλα σου έστειλε με τούτους τους αγγέλους-
ανάπαυλα και νηπενθές από τις αναμνήσεις
της Λεονόρας, πιές, ω, πιές το νηπενθές της λήθης
και την χαμένη ξέχασε, για πάντα, Λεονόρα!
Και το Κοράκι είπε:-‘Ποτέ πιά!’
-Προφήτη! είπα, του κακού πλάσμα! κι’όμως προφήτη,
πουλί αν είσαι ή διάβολος!- είτε ο Πειρασμός
σ’έστειλε.. ή σε ξέβρασε άγρια τρικυμία
πάνω σ’ετούτη την ακτή την απομονωμένη,
πάνω σ’αυτήν την έρημη την γη την μαγεμένη-
σ’αυτό το σπίτι που φριχτός τό’χει στοιχειώσει Τρόμος-
στ’αλήθεια πέσ’μου, στο ζητώ με ικεσία βαθειά,
θε νά’βρω, υπάρχει βάλσαμο στηνΤζιλιάντη*;-πέσ’μου-
πέσ’μου θερμά παρακαλώ!..και είπε το Κοράκι
-‘Ποτέ πιά!’
-Προφήτη! είπα, του κακού πλάσμα!-κι’όμως προφήτη
πουλί αν είσ’ή διάβολος!στον Ουρανό που πάνω
σκύβει από’μας-στον που κι’οι δυό λατρεύουμε Θεό,
πέσ’της ετούτης της ψυχής της θλίψη φορτωμένης,
στην μακρυνή την Αϊντήν**αν θα ξαναγκαλιάσει
άγια παρθένα που εκεί Λεονόρα την φωνάζουν
οι άγγελοι-μια σπάνια και λαμπερή παρθένα
αν θ’αγκαλιάσει, που οι άγγελοι Λεονόρα τήνε λένε.
Και το Κοράκι είπε:-‘Ποτέ πιά’.
Ως σηκωνόμουν έσκουξα:-Η λέξη σου σινιάλο
ας είν’αυτή του χωρισμού, διάβολε ή πουλί!
Στην τρικυμία πήγαινε και στην Πλουτώνια ακτή
ξανά! Χωρίς ένα φτερό ν’αφήσεις για σημάδι
κείνου του ψέμματος που η ψυχή σου έχει΄πεί!
Την μοναξιά μου άφησε ατάραχτη και φύγε,
πάνω από της πόρτας μου φύγε την προτομή!
Το ράμφος, που την κάρφωσες, πάρε από την καρδιά μου
Και χάσου από την πόρτα μου και μη σε’δώ ξανά!
Και το Κοράκι είπε:-‘Ποτέ πιά!’
Δεν έφυγε ποτέ από’κεί ποτέ του το Κοράκι
και στης Παλλάδος την ωχρή στέκει την προτομή,
λίγο πιό πάνω στέκει από του δωματίου την πόρτα,
δαίμονα που ονειρεύεται πύρινα μάτια έχει
κι’ ως πέφτει πάνω του τ’αχνό το φως της λάμπας ρίχνει
τον ίσκιο του στο πάτωμα κι’εκείνος γύρω απλώνει
και από αυτόν δεν θα υψωθεί ποτέ η ψυχή μου πιά!
Απόδοση στην ελληνική Μ.Ελμύρας.
*Αρχαία πόλη, ανατολικά του Ιορδάνη.
**Μυθικό μέρος των Κελτών, παράδεισος.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Σαν νερό ήρθα'δώ, σαν αέρας θα φύγω... | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
27-10-2015 @ 14:12 | Πολύ καλή δουλειά και επιλογή !!!!!
Καλησπέρα | | **Ηώς**
27-10-2015 @ 15:13 | ::theos.:: ::theos.:: ::love.:: ασχολίαστον!!!!!! | | rania.foka@yahoo.co.uk
27-10-2015 @ 17:14 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ταπεινος ναρκισσος
27-10-2015 @ 21:10 | Με αριστοτεχνική μεταφορά και πλούτου εγκωμίου ευχαρίστηση,
ευαγγελίζεται η αξιομνημονεύτη δημιουργία σου! ! !
Καλήν εσπέραν σου Μιχάλη! ! !
| | Κώστας 1959
27-10-2015 @ 22:23 | Καλησπέρα.
Εξαιρετικό !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | ΒΥΡΩΝ
01-12-2017 @ 09:50 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | tabasco0
01-12-2017 @ 10:43 | respect
::rock.:: | | kapnosa-v-ainigma
01-12-2017 @ 13:20 | ::love.:: ::love.:: ::love.:: Αριστουργηματική απόδοση !!!!! Θεικό ποίημα!!!
| | Σέσιλ
01-12-2017 @ 20:23 | Έπος !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Κων/νος Ντζ
02-12-2017 @ 18:34 | Μπράβο Μιχάλη, καταπληκτική δουλειά! Εύγε!
::angel.:: ::1255.::::angel.:: ::1255.::::angel.:: ::1255.::
Δεν ήμουνα μέλος του site τότε, αλλά σοβαρά τώρα
5 σχόλια την πρώτη φορά που το σήκωσες στις 27/10/2015?
Φτώχεια μυαλού ακόμα και σε site ποιητών... Ντροπή | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
