| |
Σ’ ένα χείμαρρο οριζόντων με βλέμμα ονείρων
την αυγή, χωρίς σύμβολα και σήμαντρα επαφής,
περνούσαν ρίγη μοναξιάς,
σε μια στήλη ουρανού τα φτερά αναζητούσαν τ’ άπειρο.
*******
Κι ύστερα νέα θέα, μ’ εκείνο της ανύψωσης το μεγαλείο.
Περνούσε τον καιρό με κύκλους παντεπόπτες,
βέλη έσπερνε το βλέμμα του,
γεννούσε ποιήματα άηχα
στη δίνη του ανέκφραστου μεγαλείου,
πετούσε στη διαφάνεια της ελευθερίας,
πλησίαζε της νύχτας το γαλήνιο φως,
αναπολούσε το κορεσμένο μ’ ήλιο μεσημέρι
πάνω απ’ της μέριμνας το στοιχειωμένο χαλί της πεζότητας.
Ήταν ο Εαυτός μας, ο άγνωστος ιθαγενής των οριζόντων.
____________
Γιάννης Ζήσης
Από την ποιητική συλλογή "Ψυχές της φύσης"
(http://www.poiisi.gr/)
(https://soundcloud.com/solon-synthesis/poem-the-eye-of-the-eagle)
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
