| |
| | Γειά σου |  | | |
Πόσες φορές σαν άψυχο,
γυμνό κορμί εχω νιώσει,
θλιμμένο απάνω άμυαλο,
σε σάρκες να ξεδώσει.
Ανίκανος να μ' εκτιμώ
ενώ σε έχω χάσει,
λες και είσαι έπαθλο κι εγώ,
να χω μια τέτοια ανάγκη.
Συγνώμη που σε πέρασα,
για κάποια πρώτη αγάπη,
φταίει που δεν την έκλαψα,
δειλά έψαχνα κάτι.
Έτσι λοιπόν δε θέλω πια,
πίσω να επιστρέψεις,
και κάτι που δε χτίσαμε,
εμείς να συντροφέψεις.
Ούτε κι εγώ θα μείνω εδώ,
θα χτίζω κάτι άλλο,
κούρδισα το ρολόι μου,
και ξέρω τι ζητάω...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
smaragdenia
08-11-2015 @ 09:22 | ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΕ ΔΙΑΒΑΣΕΙ
ΚΑΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΕΑ ΑΡΧΗ
Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο! !!!!!! ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΟΥ | | frasd85
08-11-2015 @ 15:47 | Σμαραγδένια ευχαριστώ για την ευχή, αλλά η ποίηση είναι σαν το θέατρο... Είναι σενάρια, παραμύθια....
Όπως λέει και το τραγούδι Caruso,
Potenza della lirica
dove ogni dramma e' un falso... | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
08-11-2015 @ 16:08 | ΠΑΡΑ ΜΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
