| |
Έρωτας.
Ενώσαμε τα κορμιά μας στα σπίτια
τα πετρόχτιστα και ο έρωτας κράτησε μια στιγμή.
Ανάσα.
Ανάσα ανταλλαγής δίχως το μέτρημα του χρόνου.
Δυο κορμιά, χίλια κορμιά
ενωμένα σε κάμαρες απόκοσμες.
Το ιερό βάλσαμο και ο πόθος του ταυροκαθάπτη,
χώρισαν μόνο την αυγή, στο πρώτο απάνθισμα της μέρας
με τον αυγερινό στα πόδια.
Φώτισε το αστέρι και η γύμνια η θεόσταλτη
έκαμνε το δέρμα να μοιάζει στιλπνό σαν την έρημο.
Μόνο οι κόκκοι της άμμου μόνο οι διαυγείς άνεμοι,
το τρέμουλο και οι άνθρωποι.
Μια ανθρωπόμορφη μάζα από αρχέγονα ενστικτα.
Όπως οι τιτάνες την ώρα του καταποντισμού.
Σαν τους Θεούς που ξεχωρίζουν τον καιρό,
πότε το λιοπύρι πότε ο βάρβαρος Χειμώνας.
Και ύστερα ήρθε ο κατακλυσμός.
Τα κορμιά ανέγγιχτα από την βροχή, τα κορμιά
η πεμπτουσία της ύπαρξης ο αρμαγεδώνας
και η καταστροφή.
Μα πάλι ξανά ο πρώτος σπόρος της Άνοιξης.
Σαν ανθίσει η Μυγδαλιά θα μυρίσουν ευλογία τα
βράδια μας και ο δυόσμος ένα πράσινο φύλο στην
μέση του ωκεανού.
Μύρο το πρώτο στον τάφο του Χριστού
εκεί που σφραγίστηκε το θάμα των
πρωτόπλαστων.
Εμείς οι φύλακες των αποσκευών
σαν κρατήσαμε το άγιο δισκοπότηρο χωρίσαμε
το αίμα σου και γίναμε κατ’ εικόνα και καθ’ομοίωση
σου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
