| |
Στις τεντωμένες χορδές των τόξων,
χρωματιστά σου βέλη,
κάθε σου πόνος στόχος μου,
που ο πόθος σημαδεύει.
Απ το λαιμό με πιάνεις χρόνια,
για κάθε σου φιλί,
μου αρέσει όταν πνίγομαι,
μες στη δική σου ψυχή.
Κύματα απο όνειρα,
και αναμνήσεις ζωής,
αέναοι κύκλοι αθάνατοι,
σε μια δική μας Γή.
Τσουνάμια απο αισθήματα,
μας βρίσκουν αγκαλιά,
και στον αφρό τους βρίσκονται,
πνιχτές ανάσες χαράς...
Με απλώνεις σαν κερί,
απάνω στο κορμί σου,
κι ευχαριστιέσαι τη φωτιά,
που ανάβω στη ψυχή σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
