| |
Σελίδες, πόρτες διάπλατες.
Και στο βάθος βήματα.
Βήματα αργά, βαριά, μα σίγουρα.
Αυτός είναι!
Εγώ τον ξέρω, εκείνος δε με ξέρει.
Κι ούτε που θα με μάθει.
Εγώ ξέρω και τους δυο μας σαν από πάντα.
Θες να τον κρατώ γι’ αντίπαλο; Ας είναι…
Είμαι το θηρίο λοιπόν. Είναι ο Μονομάχος.
Μου χαμογελά ωστόσο.
Όμορφος, για πάντα νέος.
Με την καρδιά και με το σπαθί.
Μου κόπηκαν τα γόνατα…
Μη σε γελάν οι αλυσίδες που φορεί.
Ζεστός και κόκκινος ο Σπάρτακος.
Με αλυσοδένει πίσω του.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
