| |
Έσβησε το πορφυρό
στο μενεξεδί του δειλινού
στα σύννεφα που τα ταξίδευε
στον ουρανό η ανεμοζάλη
Ατενίζοντας τον ουρανό
δε θέλω να κοιμηθώ
μη χάσω το σεργιάνι των αστεριών
Πέρασε ο καιρός που καρτερούσα το φεγγάρι
σαν έμπαινε κρυφά στην κάμαρά μου
σεντόνι έρωτα να σκεπάζει το κορμί μου
για να αποκοιμηθώ
Τώρα η γαλήνη ταξιδεύει την ψυχή
σε όνειρα λαμπαδιασμένα από τη φωτιά της νιότης
Η σιωπή τους ευωδία δυόσμου και δεντρολίβανου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
