| |
ΤΟΥ ΑΙ ΝΙΚΟΛΑ
Χτυπάει το κύμμα δυνατά την δεξιά τη μάσκα,
Το πλοίο όλο τραντάζεται...τα σύρματα είναι λάσκα...
Ο άννεμος λυσσομανά πέσαμε σε κυκλώνα,
Τρίζει το άλμπουρο....κρατά, γερά σαν μιά κολώνα,
Η πλώρη ανασηκώνεται μοιάζει πως θα πετάξει,
Ύστερα πέφτει δυνατά...θαρρείς θα μας βουλιάξει...
Κι όλοι εμείς στη γέφυρα...ναύτες καπεταναίοι,
Να κάνουμε μιά προσευχή... όλοι ανθρώποι νέοι,
Παρακαλούμε τον Θεό, μα και τον αι Νικόλα...
Να μας γλυτώσει απ΄το θεριό...και απ΄ αυτή την μπόρα...
Μα το σκαρί είναι γερό...αντέχει κι ας μουγκρίζει,
Κάθε που πέφτει η πλώρη του....η λαμαρίνα τρίζει,
Κλείνω τ΄αυτιά...δεν το μπορώ, ν΄ακούω το βουητό του,
Ο άνεμος είν΄ο οχτρός...ουρλιάζει απ το κακό του,
Κι εμείς ανήμποροι εκεί,προσμέναμε το θάμα,
Πνιγμένοι από τα δάκρυα και το βουβό το κλάμα,
Κάποιος ουρλιάζει....άγιε...των ναυτικών Νικόλα,
Κάνε το θάμα να χαρείς...και στα χαρίζω όλα....
Ήταν ο φίλος μου ο Μαχμούτ....πιστός μα μουσουλμάνος,
Ζητούσε από τον άγιο των χριστιανών...ο μαύρος......
Κ ο άγιος τον άκουσε....και έκανε το θάμα....
Πέσαν τότε στα γόνατα...και κάναν όλοι τάμα....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
