| |
[I][color=black][font=georgia]
Κάτι που θύμιζε Άνοιξη, μες στην καρδιά του Χειμώνα
Ένα χαμόγελο πριν έρθει η λύπη
Ο κόσμος που περνάει στη λήθη
Η αγάπη που πια δε σου ανήκει
Όλα χαθήκαν, άδεια στρώματα
Και ξεθωριάζουν τα ονόματα
Ας ανατέλει στα ίδια χρώματα
Στα στερεώματα
Πλέουν οι σκέψεις ακυβέρνητες, ο Σείριος λάμπει στα πέλαγα
Το ταξίδι ποιος ξέρει αν αντέχουμε
Μα τις λέξεις που καίνε αν βρέχουμε
Μια ηχώ στη σιωπή μας η νίκη
Όλα χαθήκαν, και τα σώματα
Κιτρινισμένα αποκόμματα
ξενυχτισμένα κιγκλιδώματα
Τα ξημερώματα
[/B][/align]
[/color][/font][/I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
