| |
[font=Georgia][color=black] Ένα βουνό που πιάστηκε
να στέκετε αιώνες
πήρε τους δρόμους μια βραδιά
σε καταγώγια σκοτεινά
να πιει και να μεθύσει
Μπούχτισε η κορφή του στα ψηλά
στο λιγοστό αέρα
στο φως του ήλιου το καυτό
και στης βροχής το κλάμα
Έψαχνε λίγο σκοτεινιά
καπνό από τσιγάρα
βρισιές και γέλια πονηρά
ανθρώπινα μουρμουρητά
και θλίψης χρώμα
Δέκα αιώνες πέρασαν
να τριγυρνά τον κόσμο
την αμαρτία να ρουφά
σε βρόμικα ποτήρια
δεν μύριζε πια δυόσμο
δεν είχε πια χαρά
δεν είχε ήλιου μοίρα
Μαράθηκαν τα δέντρα του
στέρεψαν οι πηγές του
ασπρίσανε τα βράχια του
σώπασαν οι πλαγιές του
Σαν όνειρο του φαίνονται
τα γάργαρα νερά του
τον άνεμο που χτένιζε
τα πράσινα μαλλιά του
τον ήλιο που το έτρεφε
και τη βροχή που τό΄πλενε
που πότιζε τη ψυχή του
Τώρα στους δρόμους περπατά
ρεμάλι μεθυσμένο
ζητιάνος για λίγη ανθρωπιά
συγγνώμη κουρασμένο
Το πνεύμα τ΄ανθρώπου σαν βουνό
στη θέση του να μένει
κι αν γελαστεί απ΄ το νου
και πέσει στη τρύπα του λαγού
αιώνες θα περιμένει
των θαυμάτων την Αλίκη [/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
