| |
| | Τα Παθήματα Της Μνήμης |  | | |
Κάθισα ψηλά
τραβώντας το χώμα απ’ τη γη
τραβώντας ο άνεμος το χώμα απ’ τα χέρια
ψηλά ,ατέρμονο ταξίδι.
Κοίταξα πίσω
με μάτια θολά
αντιμέτωπος με την λήθη
αντιμέτωπος με τα πάθη
που τόσο μόνο με κρατούν,
ζωντανό ακόμα
- και δεν έμαθα.
Η εικόνα πλάθεται αργά μεσ’ το μυαλό
και το χέρι δειλά ,με πόνο
σβήνει την ανάγκη
του νου.
Ένα απαλό αεράκι με ταξιδεύει,
κοιτάω ψηλά
κάθομαι στο γρασίδι
ανάμεσα στα δέντρα
ανάμεσα στο αύριο και στο χθες.
Κλείνω τα μάτια
και πλάθω την απόλαυση
σαν απαγόρευση του νου του ‘’πρέπει’’
από φύλλα και νερό,
απ’ ανοιξιάτικο ανθό
στολισμένο με χρώματα και μυρωδιές,
μάτια πάντα κλειστά,
ανοιχτά στο ωραίο.
Δεν ακούω πουλιά,
δεν υπάρχουν ζώα να λαλούν,
υπάρχουν κτήνη και δέντρα,
υπάρχει μυστήριο και δύναμη
και ξάφνου κάπου μια φωνή
και έπειτα μια μελωδία,
μάτια πάντα κλειστά.
Ο φόβος να αντιμετωπίσω το μέλλον
το παρόν.
Ζοφερές οι μνήμες
εμπόδια στη θέληση μου να προχωρήσω.
Κι όμως ανοίγω τα βλέφαρα
σηκώνομαι και βαδίζω,
λίγα βήματα στο χρόνο.
Κυλιέμαι και πέφτω,
χάνομαι ,λερώνομαι στη λάσπη
και τότε η βροχή.
Κοιτάω μπρος ,κοιτάω πίσω ,κοιτάω ψηλά
βροχή ,γαλήνη και καημός ,καθαρός ουρανός.
Γυρίζω ,σηκώνομαι ,πάλι πίσω.
Ατέρμονο ταξίδι στη λήθη
και ακόμη δεν έμαθα απ’ τα λάθη.
Ακόμη δεν έμαθα τα λάθη…
Άλυτο γνωστό μου πρόβλημα
και κλαίω,
βρέχει,
μπρος ,πίσω και παντού.
Άλυτο γνωστό μου μυστήριο…
Κι ένας ήχος να πλανιέται στον αέρα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | kostaskoutroulis11@gmail.com | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
