| |
Θυμήθηκαν τα συμπαθητικά βράδια που σμίλευαν τα όνειρα. Πιασμένοι περίπου χέρι-χέρι φλυαρούν με τα προσωπικά, μυστικά συνθηματικά τους, πλημμυρισμένοι από εκείνο το παράξενο συναίσθημα πληρότητας και νοσταλγίας το οποίο μπορεί να παρομοιαστεί με αυτό της στιγμής που για πρώτη φορά πατέρας και γιος αρχίζουν κουβέντα για τα ερωτικά τους. Ελεύθερη, ειλικρινής συνομιλία αλλά με την ιεραρχία αναμεταξύ τους σταθερή να προσδιορίζεται με την υποχρέωση του πατέρα να μιλά για το παρελθόν και την ορμή του γιου να αναφέρεται στο σήμερα. Εκ πρώτης όψεως διακρίνει κανείς απλώς την παράνοια της ταπεινοφροσύνης. Ο βασταγερός, ξανθός άνδρας στέκεται με βρεφική ανασφάλεια μπροστά στο μισοσαπισμένο και ξεθωριασμένο εικόνισμα μα μιλά ζωηρά κι αβίαστα με την συνομήλικη φιγούρα που είναι ζωγραφισμένη επάνω.
Το άρωμα της Σόφιας με το ανάλαφρο φτερούγισμά του κατάφερε να προσπεράσει εκείνο των λιωμένων κεριών και των παγωμένων χνότων και φέρνει στην μύτη μου αυτό συνονθύλευμα βροχής, γλυκύτητας και ηδονής αναζοωγονώντας με τον πιο ευσεβή τρόπο την μουντάδα της αραχνιασμένης αγιότητας του ναού. Ο Αλέξανδρος Νιέφσκι άφησε για μια στιγμή το αχνό φωτοστέφανό του στους λογισμούς των υπόλοιπων παρευρισκομένων κι ο νέος με το χέρι κοκαλωμένο στο ξύλο τού προσφέρει με τον παλμό της καρδιάς του την αγιότητα της ζωής. Δεν πάνε ούτε πέντε λεπτά που κατάπιε μια χούφτα αναλγητικά χάπια και μια γενναιόδωρη ρουφηξιά από την αγαπημένη του βότκα. "Δεν είναι τίποτα προσωπικό. Μονάχα μετουσιώνω νοερά την αγάπη που απέτυχα να μεγεθύνω ώστε να φτάνει για όλους" τον ακούω να επαναλαμβάνει ψιθυρίζοντας.
Ο επίχρυσος τρούλος της επιβλητικής εκκλησίας υποχρεώνει ένα κομμάτι του μεσημεριανού ήλιου να τρυπώσει στις φωτογραφίες των τουριστών, ενώ ένα άλλο κομμάτι του φωτίζει την κεκαλυμμένη αγανάκτηση στα πρόσωπα των λιγότερο υπομονετικών προσκυνητών. Η αλήθεια είναι πως νέος άνδρας καθυστερεί και οι διαμαρτυρίες των πιστών πίσω του αρχίζουν να παίρνουν την μορφή ενοχλητικών μουρμουρισμάτων. Εγώ, ανίκανος να ζήσω την στιγμή την παρατηρώ. Αυτή η πάντοτε σατανική επιλογή που οδηγεί στα πιο βασανιστικά διλήμματα. Είμαι υποχρεωμένος να ενημερώσω για την απόπειρα αυτοκτονίας καταστρέφοντας έτσι την απόλαυση της παρατήρησης της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων και των ενστικτωδών αντιδράσεων των ανθρώπων ή να είμαι αυτός που θα πάρει στις πλάτες του τον θάνατο του άνδρα καταδικάζοντάς τον με την αδιαφορία και την μανία μου να αποτυπώνω στιγμές. Αυτή είναι η πονηρή ενεργητικότητα της συνύπαρξης και η πιο επώδυνη αοριστία της οποιασδήποτε δράσης. Διότι, κι αν άραγε θα'ναι για τον παράδεισο ο άνδρας εφόσον αποφασίσω να πεθάνει, η ταραχή που μου προξένησε με την απόπειρά του δεν είναι αρκετή να τον κολάσει;
Ο κόσμος στο εσωτερικό του ναού πληθαίνει μα δεν είναι για να λάβει ένα μερίδιο σπουδαιότητας από την συμμετοχή στο γεγονός. Είναι, απλούστατα, τσουβαλιασμένοι σε ολιγομελείς ομάδες για να ακούσουν το παραμύθι από τα περασμένα που ιστορούν οι τσιριχτές φωνές των ξεναγών. Οι ιερείς πληθαίνουν κι αυτοί. Η απερίσπαστη πίστη τους στην υπηρεσία του ωραίο και του υψηλού παραμερίζει μέρος της πραότητάς τους (που κι αυτή είναι κομμάτι του κατά την ηθική τους) και τους οδηγεί με αυστηρό ύφος και οξύ λόγο να απαιτήσουν την ησυχία από όλους ανεξαιρέτως. Εγκλωβίζουν την ιδέα στις λέξεις. Αυτό κάνουν. Μα αυτό κάνω κι εγώ. Πώς γνώριζα όλη την ιστορία του ξανθού αυτόχειρα; Πώς κατάλαβα τους ψιθύρους του δίχως να γνωρίζω ούτε λέξη από την μητρική του γλώσσα; Πώς συνέλαβα την αγανάκτηση των παρευρισκομένων, τις ξεναγήσεις αλλά και την αντίδραση των κληρικών; Εγκλωβίζω μιαν ιδέα σε λέξεις. Σε λέξεις που αγνοώ. Γι'αυτό άλλωστε δεν βρέθηκα στην Σόφια, αναζητώντας την έμπνευση που έχασα εκεί που πάντοτε έκρυβα; Η παρανόηση είναι μια μορφή ανεξαρτητοποίησης από τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο μεγαλόσωμος, ξανθός άνδρας δίνοντας ένα φευγαλέο φιλί στην σύζυγό του και μια τρυφερή αγκαλιά στην μικρή του κόρη βαδίζει δίπλα τους προς την έξοδο της εκκλησίας όσο οι προσκυνητές συνεχίζουν το χόμπι τους και ο άγιος Αλέξανδρος Νιέφσκι δέχεται τα σέβη και τις αγωνίες τους. Είναι ένα συνηθισμένο μεσημέρι στο κέντρο της Σόφιας. Δεν είναι τίποτα προσωπικό. Μονάχα μετουσιώνω νοερά την αγάπη που απέτυχα να μεγεθύνω ώστε να φτάνει για όλους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
