| |
| | ~* Η κούκλα στη βιτρίνα *~ |  | | | Λες κι ήταν χαμένο της σιωπής το μυστικό ηχείο, για άκου όμως πως βρυχάται, της ζωής, τ' ανήμερο θηρίο. | | |
[align=left][B][I]
*~* Η κούκλα στη βιτρίνα *~*
Περίεργα τα μασάς και μας τα λες
κρύβεις αλήθειες σε κουρτίνες παλιές
ξεθωριασμένα χρώματα, αβέβαιες στιγμές
κι η εμπιστοσύνη ;
Πήγε περίπατο στο θολό παρελθόν
με κάποιους στίχους αυταπάρνησης
που θυμίζουν ... "γράψε απόν" ...
Ήταν το τοπίο ειδυλλιακό
κι ήσουν αστέρι για μένα,
το μοναδικό
μιλάω για σένα ακόμα στ' αγέρι
να έρθει με διάσελα αρρενωπής φωτιάς.
Τον πόλεμο μου κήρυξε και η περίεργη σκέψη
κι αντάρτης έγινα μιας μυστικής σπηλιάς.
Εκεί γράφει
ερωτικά γράμματα ο κρύος ιδρώτας
στην άνυδρη γη της τύψης, αν και ο σπόρος ανθίζει
μα ποτέ δεν βρήκα την μαγεία στις σιωπές
ούτε στο σχήμα λόγου μέσα στην φόρμα
του υποδεκάμετρου
βροχοποιός επάλειψης πεπραγμένων υπολήψεων
σε βυθισμένα βράχια σαν μάρτυρες, δίπλα στις όχθες
του πραξικοπηματία ποταμού με την θολή υγρή χλαίνη
κοντά στους ηχηρούς πόνους καισαρικής
ενός μάγματος
ανθρώπινης απραξίας, ή και της ανεκπαίδευτης φοράδας
κι έχουν να πουν πολλά οι σιωπές για τα κρυμμένα
κίβδηλα φούμαρα, σε άγνωστα μέρη
της ψυχής τα γραμμένα.
Λες κι ήταν χαμένο της σιωπής το μυστικό ηχείο
για άκου όμως πως βρυχάται, της ζωής
τ' ανήμερο θηρίο.
Κοιτάζει, χτυπιέται κι οργιάζει στη θλίψη
σπαράζει που το χαμόγελο, του είχες
από φθόνο στερήσει
σαν κούκλα στη βιτρίνα, πεντάμορφη φαντάζει
της μοιάζεις ή σου μοιάζει ;
ωστόσο από μέσα της, αναίσθητο κενό και μαράζι.
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
22-12-2015 @ 12:45 | ::love.:: ::theos.:: ::love.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-12-2015 @ 15:15 | Της ζωης τ` ανημερο θηριο...
Αλοιμονον Νικολα μου μ` αυτο παλευουμε καθε μερα, εμεις που οτι δειχνει το εξω μας ειναι και το εσω μας, φιλια την αγαπη μου. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
