| |
Σαν ήλιος που δεν δύει,
αισθάνομαι τον έρωτα,
τα μάτια δεν αντέχουνε,
του χωρισμού το πέρασμα.
Κλείνουν μαζί,
για να μην δουν το τέλος,
αυτό που σ' όλους φέρνει μας,
μεγάλο τώρα δέος.
Ελπίζω να μην μπούμε εκεί,
στου χωρισμού το τούνελ,
γιατί όποιος εμπήκε έμεινε
κι όποιος εβγήκε πάει...
Ας μην μιλώ για χωρισμό,
δεν ξέρω αυτή την λέξη,
ποτέ μου δεν την έμαθα,
μα ξέρω τι σημαίνει.
Μπροστά στα μάτια της χάνομαι,
το βλέμμα της συνεχώς με μαγνητίζει,
τα λόγια της με γεμίζουνε,
απ' της χαράς στολίδι.
Σαν ξύπνησα εσήμερα,
νόμιζα ήμουν μόνος
και μόλις το κατάλαβα,
υπαίτιος ειν' ο πόνος.
Δεν θα αφήσω να μου πει,
λόγια και θεωρίες,
λόγια που με γεμίζουνε,
ζήλια μα και φοβίες.
Εδώ εγώ θα φανώ,
αν μπορώ να αντέξω,
μα αν δεν αντέξω θα χαθώ
και στον γκρεμό θα πέσω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
