| |
αβάσταχτη η ερημιά
στη κάμαρα της ρουτίνας
μάλλον θα μοιάζω για κηφήνας
που στο άσυλο του μαζεύει τη σκουριά
μάταια παλεύω να βουτήξω
στου ύπνου τα σκοτεινά νερά
δίχως κάθαρση και λησμονιά
πιά ξέρω που θα καταλήξω
τη μοίρα ξοπίσω μου σέρνω
ανάμεσα σε τοίχους μισητούς
κύκλους σχηματίζω μυστικούς
ταγμένος να εξαντληθώ,τα καταφέρνω
ακούω τ'αχνάρια μου που σκορπίζουν
πάνω σε άχνη σκόνη
θηρίων σχήματα,δαιμόνοι
κάτι μου λένε ,τραυλίζουν
δεν βλέπω απέραντο το δρόμο
ούτε μπρός ούτε πίσω όψη
του αοράτου δεν ψάχνω την κόψη
μήτε τον ανήλιαγο του νόμο
νάναι απόψε η κρίσιμη στιγμή;
δεν στρέμει το χέρι
θέριζε μαχαίρι
με διασχίζει μιά αναλαμπή……...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
