Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131513 Τραγούδια, 269619 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Στη Αγνωστη Μανα
 
Μ΄έμαθες να φοβάμαι
και να υποχωρώ
δρόμους ν΄ανοίγω να περνάνε οι άλλοι

μού ΄λεγες δεν αξίζω
το ρούχο που φορώ
μου έμαθες να σκύβω το κεφάλι

με τύλιγες στο μαύρο μου το χάλι

Κι εγώ παιδί, μικρό παιδί
ένα μπουμπούκι δηλαδή
δέν άνοιγα μα έκλεινα
απ΄το φαρμάκι που έπινα
δέν άνοιγα μα έκλεινα
στά χέρια σου αργοπέθαινα

Μάνα της συμφοράς
γυναίκα της μονάχα μιάς φοράς


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
heardline
14-01-2016 @ 19:55
Τρελούτσικο γραφτό, ωχ κατά λάθος δεν είπα ποίημα, αλλά μπορεί να το διορθώσω αν θες...........

::laugh.:: ::laugh.:: ::clown.::
Γιάννης Κατράκης
14-01-2016 @ 19:56
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
14-01-2016 @ 21:41
Το βρηκα πανεμορφο και ακρως αληθινο, ευγε. ::love.:: ::love.:: ::love.::
allodapos
14-01-2016 @ 22:34
Ευχαριστώ από καρδιάς όλους γιά τα σχόλια, όμως στο σπίτι του κρεμασμένου δέ μιλάνε γιά σκοινί αγαπητέ heardline....
ΛΥΔΙΑ_Θ
14-01-2016 @ 22:42
Ομορφο !!!! ::yes.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο