| |
Από αμαρτία δεν ήξερα και κυλούσε ωραία ο βίος.
Άτσαλα λόγια με τσαλάκωναν -δεν αγαπούσα προσευχές·
τούνελ σκοτεινά διερχόμουν
φτάνοντας στην μετέπειτα μελαγχολία μου.
Μια μουσική που έρεε πέρα απ' τους κήπους, φτάνοντας
ως το γαλαζωπό μελένιο στερέωμα
σχημάτισε μέσα μου σύμβολα. Είναι λοιπόν ο ουρανός
αυτός ο ακριμάτιστος μάγος, που
δικαιώνει την φυγή μου κι όσο ερμητισμό
λαβωμένος ενστερνίστηκα;
Πού πήγαν οι μαντατοφόροι, όταν αποβιβάστηκαν από τα θεωρητικά πλοιάρια και έφεραν
μηνύματα ενός κόσμου που γεννιέται;
Κι αυτή η Αργώ που σκάλωσε και έμεινε πάνω στα βράχια, αποτύπωμα
μιας ιδέας που γενναία εχάθη'…ναυαγισμένο άδικα σκαρί..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
