| |
Στα βέλη που περίσσεψαν, στους όχτους των καλύκων
δυό τέρμινα πριν απ’ το φως, η νύχτα διαιρείται,
στις ρεματιές των νεραϊδών, στα υψώματα των λύκων
η αγάπη χάθη….κι έμεινε το δάκρυ να αιωρείται
Στα κάστρα που ρεμβάζουνε, του έρωτα οι βαρώνοι
για μιά νυχτιά εκλιπαρούν…..κι ο χρόνος την χαρίζει,
Στα κορφοβούνια που λευκό, το χιόνι καμαρώνει
η Δύση αργοπόρησε, κι ο ήλιος τουρτουρίζει
Στα σύνορα χτιστήκανε, φρούρια από γρανίτες
στους ουλαμούς των εποχών, ποια νύχτα ν’ αναιρέσεις,
ο στρατηλάτης έψαχνε αίτιο για τις ήττες
και κάλμαρε το στράτευμα, με πέντε εκτελέσεις!!!!!
Στα βέλη που περίσσεψαν, από σπασμένα τόξα
ο έρωτας κι ο θάνατος, γράφαν…..δεν έχει μπέσα,
ποιος να ‘λεγε καρδούλα μου πως έχω τόση λόξα,
που πέντε δούλες έσφαξα, να σ’ έχω πριγκηπέσσα!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
