| |
Να ξεμπερδέψεις το κουβάρι
Του νου σου το φευγιό να συντροφέψεις
Στ’ αγαπημένου το κορμί να ταξιδέψεις
Που ανταύγειες ζωγραφίζει το φεγγάρι
Να μοιραστείς τις λάγνες σκέψεις
Τον πανικό της πεθυμιάς να κρύψεις
Σ’ ένα κουβάρι, με τέχνη, να τυλίξεις
Τις αφανέρωτες, τις τολμηρές τις λέξεις
Νά ‘τανε μίτος, το δρόμο να σου δείχνει
Τούτο το μπέρδεμα, π’ αρχή κι άκρη δεν έχει
Να ορμηνέψεις την καρδιά ν’ αντέχει
Όταν στη νύχτα αποζητά λατρείας ίχνη
Λαβύρινθος τα αισθήματα, πορεία
Δίχως σκοπό, κουβάρι δίχως μνήμη
Στη μέθη παραδόθηκες, αφέθηκες στη δίνη
Σε κυνηγούν των ενοχών θηρία …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
