| |
Δρόμοι ατέλειωτοι
υγροί
παντού μυρίζει βροχή
σκοτάδι πίσω μου πηχτό
πες μου έναν ήλιο που θα βρω
εσύ βιολιστή
που για βιολί κρατάς την καρδιά μου
και παίζεις επιδέξια τις χορδές της
έχοντας για κοντάρι
τα ξανθά μαλλιά σου .
Κάθε νότα
κι απλώνεται ρίγη στο κορμί
μια μελωδία αρκεί για να σπάσω
θρύψαλα να γίνω
και να σκορπιστώ στους ωκεανούς
αυτούς
απ' τα μπλε σου μάτια.
Δεν είναι αστείο όλο αυτό
σε βλέπω και δακρύζω
θρηνώ για όλα τα χρόνια που
περπατούσα σε παράλληλους
μ' εσένα δρόμους
που δεν είχα πάνω στο φουλάρι μου
το άρωμά σου
να μου μεθά τη σκέψη σε κάθε ανάσα
που δεν γνώριζα ότι υπάρχεις .
Λυπάμαι για όσα αναγκάστηκες ν' ακούσεις
για όσα αναγκάστηκες να δεις
αυτή όμως είμαι εγώ άγγελέ μου
ακροβατώ
στα όρια πάντα πέφτω
δεν μπορώ το μέτρο
με πνίγει η συνήθεια
κι εσύ είσαι η προπατορική μου αμαρτία
γεννήθηκα για να αμαρτήσω πάνω σου
για να γνωρίσω εμένα μέσα απ' τα κομμάτια σου
να βυθιστώ στις θάλασσές σου
να μη λυπηθώ τον εαυτό μου
και να σκίσω απ' άκρη σ' άκρη τις καρδιές μας
που χτυπούν στον ίδιο ρυθμό.
Γεννήθηκες για μένα και το ξέρω
υπήρχα πάντα μέσα σε κάθε κύτταρό σου
μ' αναζητούσες
σε δανεικές αγκαλιές
μα με βρήκες μέσα στο σκοτάδι
με οδηγό σου το ένστικτο .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
