| |
Στα πελάγη του εγώ σου ταξιδεύεις
την φορτούνα εσύ θαρρείς πως την σαλεύεις
μα τα κύματα σε πνίγουν κάθε βράδυ
στον βυθό σου βασιλεύει το σκοτάδι
Και δεν έχεις πια κανέναν να σε σώσει
στη ζωή σου είσαι ένας ναυαγός
μια ελπίδα, ένα φιλί ζωής να δώσει
Ψάχνεις φως μέσα σ' ένα βαθύ πηγάδι
μα δεν ξεφεύγεις έτσι απλά απ' το σκοτάδι
ψάχνεις αέρα, μια ανάσα στη ζωή σου
μα δεν μπορείς καλά ν' ακούσεις την φωνή σου
Θέλεις πάλι τα μάτια σου ν' ανοίξεις
τώρα που μοιάζει καθαρός ο ουρανός
μα όσα έζησες δεν μπορείς να ζήσεις
Στον βυθό σου λάμπουνε τ' αστέρια
δεν τα πιάνουνε ανθρώπου χέρια
ο ήλιος πλέει μέσα στην σκοτεινιά σου
κι εσύ χορεύεις στην φωτεινή ερημιά σου
Μέσα στο χάος σαν παιδί ένα άστρο παίζει
και αν προβάλει ντροπαλά η Ανδρομέδα
λίγο φως μέσα στο μαύρο τρεμοπαίζει
Και τότε που το νερό πιάνει η γαλήνη
είναι όταν το κοιτάζει η σελήνη
βγήκε πάλι συννεφιά στον ουρανό σου
και σε κρύβει απ' τον έναστρο χορό σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
