Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Δε φάνηκες ποτέhttps://www.youtube.com/watch?v=aLWUEx1yqlc" />https://www.youtube.com/watch?v=aLWUEx1yqlc">
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130577 Τραγούδια, 269412 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δε φάνηκες ποτέ
 https://www.youtube.com/watch?v=aLWUEx1yqlc
 
Έλαμψε η νύχτα
Σταγόνες κίτρινες
Τον ουρανό εστολίσαν
Του σκοταδιού ο δράκος
Δάγκωσε το φεγγάρι
Και εκείνο απόμεινε μισό
Στη λίμνη του αίματός του
Κολύμπησε για λίγο
Να σβήσει την πληγή
Τον πόνο να γλυκάνει

Τα μάτια μου βαρύνανε
Κι έκλεισαν να σ’ ονειρευτούν
Του φεγγαριού ιππότη
Έριξα μια δεκάρα
Στη λίμνη της υπομονής
Κι ευχή εξέφρασα δειλά
Να 'ρθείς κοντά μου
Έδυε η νύχτα
Έλαμπε η μέρα
Μα Συ δε φάνηκες ποτέ...

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Αποσπάσματα νεότητας
      Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

sub continua processus
 
rania.foka@yahoo.co.uk
18-02-2016 @ 16:44
::up.:: ::up.:: ::up.::
Κώστας 1959
18-02-2016 @ 17:41
Καλησπέρα.
...Τα μάτια μου βαρύνανε
Κι έκλεισαν να σ’ ονειρευτούν
Του φεγγαριού ιππότη
Έριξα μια δεκάρα
Στη λίμνη της υπομονής
Κι ευχή εξέφρασα δειλά
Να 'ρθείς κοντά μου
Έδυε η νύχτα
Έλαμπε η μέρα
Μα Συ δε φάνηκες ποτέ...
Ρομαντικό και πάρα πολύ όμορφο !!!
::up.:: ::hug.:: ::up.::
Petruccio
18-02-2016 @ 19:10
Πολύ ωραίο, σαν παραμύθι, που τελειώνει με θλίψη όμως... ::hug.::
Αν ήταν χαρούμενο και αισιόδοξο, πάλι προφητικό θα
ήταν, η ζωή γυρίζει... ::smile.::
oneiropola
18-02-2016 @ 20:50
::theos.:: ::yes.:: ::theos.::
πανσελινος
18-02-2016 @ 21:13
Πολύ όμορφο ! ::yes.::
Lacrima in Lucem
18-02-2016 @ 21:35
Αγαπητέ Petruccio,
όσα δημοσιοποιώ τώρα -από την περίοδο της εφηβείας μου και των πρώτων νεανικών μου χρόνων- τα είχα γραμμένα σε κόλλες πρόχειρες (κατεστραμμένες από το χρόνο), καθώς και σε όποιο κομμάτι χαρτί ή χαρτόνι μπορείς να φανταστείς κι αν δεν τα έβγαζα στην επιφάνεια τώρα, ίσως να μην αποφάσιζα να το κάνω ποτέ...
Σκέφτομαι, λοιπόν, ότι έχω μια πολύ καλή ευκαιρία να επανεξετάσω, να αναθεωρήσω, να θυμηθώ και να νοσταλγήσω...
Και βλέπω ότι τότε ήμουν λίγο πιο απαισιόδοξη από όσο είμαι σήμερα.
Αν και δεν μπορείς να με περιγράψεις ως την πιο αισιόδοξη ύπαρξη στον πλανήτη. ::razz2.::
Τέλος πάντων. Έχεις δίκιο! Η ζωή γυρίζει, ίσως και οι προθέσεις των ανθρώπων... Ίδωμεν...

rania.foka@yahoo.co.uk, Κώστας 1959, Petruccio, oneiropola, πανσελινος σας ευχαριστώ πολύ για τη θετική στάση σας.
Νιώθω ότι είναι αληθινά θετική!
Να είστε καλά! Καλό ξημέρωμα! Να ονειρεύεστε...

::hug.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
06-12-2017 @ 22:44
Καλησπέρα, πιστεύω ότι η απαισιοδοξία μας γεννά πιο όμορφα ποιήματα, όπως κι ο πόνος πάντα θα μας δώσουν κάτι αληθινό, ψάξε όλα τα χαρτάκια σου, είναι μια ωραία ευκαιρία να τα βάλεις σε τάξη έτσι θα τα διαβάσουμε και εμείς, το ίδιο κάνω και εγώ ...τα γράφω όπου να` ναι μα ευτυχώς τα μαζεύω μετά, καλή συνέχεια στην όμορφη προσπάθεια. ::love.:: ::love.:: ::love.::
kapnosa-v-ainigma
07-12-2017 @ 00:02
::love.:: ::love.:: ::love.::
Lacrima in Lucem
07-12-2017 @ 06:23
https://www.youtube.com/watch?v=l57wFi4ykMY

::rol.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο