| |
"μερα τη μερα
εισπνεω
αχ διαφορετικα
εκπεοντας ολοενα και περισσοτερη σιωπη
τετοια που ολοενα πιο στερεα
την εφημερη υπαρξη μου απομακρυνει
απο εκεινον που το αβιαστο
και χαμογελο πνιγει"
τον λογο που κυλαει αβιαστα
σε φως σκιες σκοταδι αυτο
και φυσικα ο λογος αυτος
-ορισμος του αυταποδεικτου και αναποδεικτου-
ψυχη αγνωστο απατητο ανεκπληρωτο
που τον "ερωτα" αναγεννα
ως και σε ατελειωτα ερωτηματικα σωματα μπροστα
απιαστος υπαρχει
ετσι κι αλλιως
την μια νεκρος μες τα χερια σου
και την αλλη ζωντανος
ειναι αλλος και ειναι αυτος εξελιγμενος
απροσβλητος στα αδυναμα του σημεια..
πες το οπως θες
οπως και να το πεις
ειτε το πεις ειτε δεν το πεις
αυτο ειναι
αγκαλιασε το νεο σωμα ή παλι απορριψε το..
και μη φοβασαι να το πεις..
καθως συν- βαινει οπως ολα
εδω
στον α- χαρο τουτο κοσμο που πλαθουμε και πλαθουμε
κοσμοι του "Λογου" υπαρκτοι απο ανθρωπου χερι απλαστοι
και εντος μας, τον καταπινουν-
αυτον που εισπνεουμε και εκπνεουμε
μα σε καθε μας ζωη;!
μιζεροι-μιζερια
το αξεπεραστο μας δε ειναι μονο τουτο
πως κανουμε τα αδυνατα δυνατα να μεταδωσουμε
στους σφιχτους μας μυς τα πλαστα μεγεθη του χαμογελιου μας
ως την χαλαροτητα!
...."μερα τη μερα
εισπνεω
αχ διαφορετικα
εκπεοντας ολο και περισσοτερη σιωπη
τετοια που ολοενα πιο στερεα
την εφημερη υπαρξη μου απομακρυνει
απο εκεινον που το αβιαστο
και χαμογελο πνιγει"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
