| |
Μονο ενας σπορος ειμαστε, τοσο μικροι -και δεν εχει θεμα
σκεπαζεται και μονος του, την γη.
Το ασυμφορον για καθε παραπλανητικο (οπότε) σχημα , που σπευδει στην φιλοξενη τροχια του κριου για το τομαρι και την ενεργεια του, με απωτερο σκοπο να τον διατηρησει ("οπως-οπως") ζωντανο, οταν ο κριος αοσμα ξαφνου, σωπαινει, περνωντας στην εκχυση της αυτοσυγκρατησης, ειναι το φλογερο τσιμπημα του σκορπιου, της σκιας του. Συμβολικα και κυριολεκτικα, προκειται μονο για εναν απο τους συνδυασμους επιβιωσης, της ενστικωδους υπαρξης, ως προς το τσακισμα της και την απομυζηση μεχρι θανατου, των οσων αντικατοπτριζει. ..Ως γνωστον, η σκια της (οπως και η δικη μας) πεδια ασυλληπτων και γι αυτην οριων στα οποια ανηκει, περικλειοντας το απειρον -σκοταδι και φως.
Αρωμα λεπτο αναλλοιωτου ενστικτου και εμπιστοσυνης
αξεπεραστον, για να παει σε αλλο..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
