| |
Να σκαρφαλώσω για να αγναντέψω.
Να πατήσω τα σκαλιά της ρουτίνας,
Να περιμένω την μεγάλη αυλή
Που λούζεται απ' τη θάλασσα.
Να εμφανιστεί εμπρός μου.
Να πατώ τις μέρες για να φτάσω ψηλά.
Μια κυριακή ξέγνοιαστος
Ψηλά να βλέπω την όμορφη θέα
Που δεν είδα μεσοβδόμαδα.
Να σκαρφαλώσω ακούραστα.
Να κλαίω, να πονάω τις έξι μέρες
Και την έβδομη θα γελώ.
Τι νόημα θα είχε αλλιώς;
Καλά τα λέει η ζωή.
Ορθώς κουνά το χέρι.
Κι άνθρωποι απαξιούν
Ανόητοι.
Την βγάλαν σκάρτη τάχα.
Μα πώς να ακούσουν οι κουφοί;
Πως να γευτούν τα χνώτα τους την γλύκα,
Στις λάσπες που συνήθισαν;
Στους βάλτους της ψυχής..
Στο απέραντο έλος των συναισθημάτων
Που αποθούν.
Εκείνο τον καθαρό λόγο,
Το αστραφτερό το βλέμμα,
Αν ζητάς,
Το γέλιο, το δάκρυ.
Τότε μόνο ξεκινά η κάθαρση.
Εμπρός λοιπόν ψυχή μου!
Είμαι έτοιμος!
Γ. Σ. Αλεξάνδρου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
