| |
Είπες…
Ο χρόνος σίγουρα θα δείξει
Αν θα βουτήξουμε στη θάλασσα της θλίψης
Αν θ' απολαύσουμε την ηδονή της μοιρασιάς
Ή αν θ' αφεθούμε εκεί που η Μοίρα θα μας ρίξει
Και είπες…
Ας μείνουμε εδώ κι ας αρκεστούμε
Σε όσα απλόχερα το Τώρα μας προσφέρει
Κι αν είναι νά 'ρθει η αλλαγή που καρτερούμε
Ας μην προλέγουμε κι ας μη βαρυγκωμούμε
Είπες ξανά …
Τ' αστέρια ας μετρήσουμε απόψε
Αυτά γνωρίζουνε ποιο είναι το γραμμένο
Κι αν είναι πλάνη, θα το νιώσουμε ωστόσο
Μην απορείς, μην κρύβεσαι, τη λύπη διώξε
Δεν είχα τι άλλο να σκεφτώ και τι να πράξω
Κι έδωσα πίστη στης στιγμής το παραμύθι
Το χρόνο λάτρεψα και πίστεψα σ' εκείνον
Οι μέρες κύλησαν αργά, δίχως ελπίδα
Μόνο ένα βάρος πρόσθεσαν στα στήθη
Ζήσαμε νύχτες ξέχωρα κι αντάμα
Μα ο δρόμος μας ήταν ξανά η συνήθεια
Σα να γυρίζαμε γύρω απ' τον άξονά μας
Βήμα δεν κάμναμε, ούτε μπροστά ούτε πίσω
Ο φόβος νίκησε, ηττήθηκε η αλήθεια
Ήρθε η στιγμή ν' αποδεχτώ το τέλος
Υπήρξαν τόσα που δε θέλαμε να δούμε
Σα να τα κρύβαμε από τον ίδιο τον εαυτό μας
Και δεν γνωρίσαμε ενοχή ούτε για λίγο
Που τόσα δεν τολμήσαμε να πούμε
Πέρασε ο χρόνος, παγίδα ήταν μεγάλη
Η απαντοχή της διαδρομής και για τους δύο
Μένω στην αίσθηση πως λόγος δεν υπήρχε
Κι αναρωτιέμαι πώς τυφλοί ήμασταν τόσο
Σιώπησες κι αντιγύρισα το Αντίο….
https://www.youtube.com/watch?v=mVN_ZLYJZ50&feature=youtu.be
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
