| |
ΗΤΑΝ ΠΑΙΔΙ....
Είχε δυο μάτια όμορφα,
γεμάτα μ΄απορία,
με κοίταζε το άμοιρο,
κι είχε μια υποψία,
τι θέλεις μου είπε άγρια,
γιατί ρωτάς να μάθεις,
πως με φωνάζει η μάννα μου,
θέλεις κακό να πάθεις???
Τα μάτια του αστράφτανε,
ήταν αγριεμμένο,
θάτανε έξι εφτά χρονών,
θαρρώ ήταν πεινασμένο.
Έλα του είπα, πάρε αυτά,
άντε και η θυμώνεις,
να πάρεις μια τυρόπιττα,
έλα, μην με μαλλώνεις,
άπλωσε το χεράκι του,
χωρίς να πει μια λέξη,
μου φάνηκε πως ήθελε,
στα γρήγορα να τρέξει,
όμως σηκώθηκε αργά,
με κοίταξε στα μάτια,
και είπε ένα ευχαριστώ,
που μ΄έκανε κομμάτια,
θα πάρω μπόλικο ψωμί,
να φάει κι η μαμά μου,
μου είπε δίχως να σκεφτεί,
κι έφυγε από κοντά μου.
Κιέμεινα εκέι αμίλητος,
Με μάτια δακρυσμένα,
Το κοίταζα που έτρεχε,
Με τα φτερά ανοιγμένα.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
